Aslında başıma neler geleceğini,
Ta baştan bilmeliydim;
Kimse deyemeyecekti yüreğime...
Yalnız bir başımayken bile ağlayamayacak,
Ardımda tebessüm eden bir resim bırakmayacak,
"Karun"luk peşine düşmüş dostlarımın yanımda,
Ellerimde yegane sermayem "sevgi"mle kalakalacaktım...
Neye isyan olduğu belli olmayan duygularımla
Yıllardır binbir emekle besleyip büyüttüğüm
Yetim ve öksüz kalmış ideallerimi,
Kaf dağının ardına terk edecektim...
Belki yalnızca kadir-kıymet bilmeyen
Hoyrat gözler okuyacaktı bu satırları
Bu haldeyken bile hasretle varacaktım
Rabbimin kapısına!...
İbrahim Kılıç
