AĞLA YÜREĞİM, BU GÜN AŞURA - İBRAHİM KILIÇ

Kerbela şehidlerinin şahsında tüm sehidlerimize selam olsun. Şehidlik en çok sana yakışıyor Ya İmam Hüseyin...Allah (c.c.)ın selamı, rahmeti ve bereketi biricik sevdiğimiz/önderimiz Hz. Muhammed (s.a.v)'e, O'nun güzide arkadaşlarına, pâk ehl-i beytine, yüreklerinde O'nun sevgisini taşıyan mü'min kardeşlerimin üzerine olsun...

                                                                                                                   İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

YENİ YILINIZ KUTLU OLSUN - İBRAHİM KILIÇ

Gönül insanına yar dense, ALLAH der,

Memleket dense , CENNET der.

Izdırap dense , AH DAVAM der,

Fedakarlık dense, BUYUR AL CANIMI der…

…

Ömür denilen şey çok çabuk tüketiliyor. Zaman, farkında olduğumuzdan çok daha hızlı akıp gidiyor.

Hicretin 1400. yılı büyük bir dönümdü bizler için. Çok büyük beklentilerimiz vardı. Şimdi 1433 üncü yıldönümünü kutlayacağız. Arada geçen zamanı neredeyse hiç anlayamadık… İnşallah bundan sonra can bedende olduğu müddetçe her anımız en kıymetli ve verimli hatıralarla dolup taşar.

Rabbim heba edilen yıllar için pişman olanlardan eylemesin bizleri…

Hicretin 1433. yılı insanlığa ve islam alemine hayırlara vesile olsun...

                                             İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

ÖZGÜR VE BİZİM - İbrahim Kılıç

İfade edilmeyen şeyler

        hayal değil de

            nedir sizce?...

Ben,

     Söylemeliyim.

          Yazmalıyım,

                Okumalıyım...

İfade edebilmeliyim;

                      Özgürce!

Kural olmadan,

     Sınır olmadan,

         Yasak olmadan....

Sevda türküleri

            Sevdalı şiirleri,

Benim olmalı,

      Senin olmalı,

           En önemlisi

               Bizim olmalı...

Seviyeli,

         Boyunduruksuz......

Hep benim,

        Senin ve

             Bizim olmalı!

      Bizim.. Hep bizim....


               İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

K BİR HARFTİR ALFABE'DE - İbrahim Kılıç

k bir harftir alfabede

ama benim için,

pek çok şey ifade eden bir harf..

Dedim ya öz önce:

k bir harftir alfabede;

Bilmen harflerin kaçıncısı..

Aslına bakarsanız,

Sesli de değildir,

Sessizdir bu harf.

k bir harftir alfabede

Hiç düşünmemiştim bu harfi

Düşmemiştim üstüne..

dedim ya;

Alfabede bir harfti benim için yalnızca

Şimdi;

k yine bir harf alfabede

Ama artık

farklı anlamlar ihtiva eden bir harf...

Bu k'ya kızarım bazan

ama en çok da anlamaya çalışırım

bazan selam söyleyin k'ya derim

bazan 'k ne dedi'...

Ama ,

k yine bir harftir alfabede

k kim mi? k ne mi?

söyledim ya:

k

bir harftir alfabede...

        her alfabede...


         İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

SEN DEĞİL MİYDİN? - İbrahim Kılıç

                                  -Canım "annem"e-

 Bize sevgisini sonuna kadar veren,

 Koruyup, kollayıp, gözeten,

 Yemeyip yediren, içmeyip içiren

           Sen değil miydin?

 Belki mecbur kaldın,

 Ayrı kaldın bizlerden,

 Ama yüreğinde hep aynı duyguyu taşıyan,

          Sen değil miydin?

 Kah Numure Hastanesi'nin eter kokulu odalarında;

 Kah Bilmem ne Hospitalların

 Labirenti andıran bembayaz odalarının

 Kireç beyazı tavanlarında

 O kireçten daha beyaz  bir suratla

 Bir hançer gibi bakışlarını tavana saplayıp

 Hıçkırıklarını yastıklara boğan,

          Sen değil miydin?

 Bazan kırdığımız,

 Bazan üzdüğümüz,

 Bazen de yok saydığımız,

          Sen değil miydin?

 Şu an

 Sevgine, ilgine o kadar muhtacım ki;

 Anlatamam....

 Özledim seni garib anam, özledim!...

     Kokunu özledim...

        Gülden daha güzel,

             Gül yüzünü özledim....

 O sımsıcak kucağını özledim...

 Ayın ondördünü bile kıskandıran

 Mah cemalini özledim

 Sen hep karşılıksız sevdin

 Sen sonuçta paylaşmayı sevdin

 Sen sonuçta üzülmeyi sevdin...

 Bütün her şeye rağmen,

 Bizleri yine seven

             Sen değil miydin?

 Yıllar geçti be garib anam

 Sen benden ayrı düşeli...

 Izdırapların, çilelerin

 Envai türünü sen çektin!

 Bizim için aslında,

 Çürüttün kendini be Anneciğim!

 Seven fedakarlık yaparmış;

 Fedakarlık yapan,

      Hep sen değil miydin

                Canım anam!

 Özlemlerim isyanlara döndü:

     Gel anam;

         Al beni,

           Yine sar yavrunu koynuna!

               

 Her hastaneye yatışında

 Ölgün, baygın bakışlarında bile

 Yine biz vardık...

 O halinle bile gülümsemeye çalışan

      Sen değil miydin  Anneciğim!

 Neşter darbelerine ve ilaç kokularına aldırmadan,

 Her seferinde dimdik ayakta durmaya çalışan

      Sen değil miydin Anneciğim!...


Seni anlatmaya dünya literatürü kifayet etmez:

 Evet..

        Ben

              seni

                   çok seviyorum, seveceğim

                                Canım Anneciğim!


                          İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

HAZAN - İbrahim Kılıç

İyice bak yüzüme,

Örtme bakışlarını,

Her şeye dayandım;

Buna da dayanabilirim..

Hani gözlerindi yalnızca beni öldürmüş olan,

Nerde kalmış dudakların..

Bana artık yabancı

Gecedeki uyku,

Bari benim nefesime bürün..

Kerbela'da Hüseyindim ben;

Kah çöldeki kör kuyuda Yusuf,

Asırlar sonra uyanabilirsem

Hazan olmayan bir sabaha

Hikayemi o zaman tamamlayacağım.

                  İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

YALNIZIM - İbrahim Kılıç

 oturuyorum

 bilgisayarın başında

 yalnızım

 ve

 dostum yalnızlık var sadece yanımda..

 oturuyorum

 bilgisayarın başında

 ve kar yağıyor dışarıda

 o da bir nevi yalnızlık

 benim için...

    

 oturuyorum

 bilgisayarın başında

 ve bu kez

 yalnızlık bile

 terkediyor beni...

       İbrahim KILIÇ

Devamını Oku...

BİR CİNAYETİN ANATOMİSİ - İbrahim Kılıç

Evet..

Yine ben ve yine bir itiraf!

Artık ben bir katilim;

Aynı zamanda suç ortağı...

Aşkımı sattığım gibi;

Vurdum öldürdüm sevdamı..

*

Bu beklenmedik bir son değildi,

Taammüden işledim bu cinayeti.

Zaten ben vurup öldürmeseydim,

Esaret altında yaşamak,

Yakışır mıydı “sevdam”a..

*

Hakimler karar vermeden,

Vicdanıma hiç danışmadan

Mantığımla vermiştim ben bu kararı.

İtiraf ediyorum:

Zanlı aramayın yok yere.

Ben vurdum sevdamı,

Ben öldürdüm,

Zapta geçin.

*

Eğer ben kaldırmasaydım onu ortadan

Can çekişerek ölecekti.

Zaten birileri de çoktan

Kayda geçip, mührü basmışlardı.

Nasıl yaralı atları,

Fazla acı çekmesinler diye vururlarsa;

Ben de aynen öyle yaptım.

Dayanamadım acı çekmesine.

Hiç gözümü kırpmadan

Vurdum, öldürdüm onu!
Zapta geçin, tek tek bunları.

*

Suç ortağım felan da yok,

Yok yere zahmet edip aramayın.

Tek başımayımdım, bu cinayeti işlerken.

Artık, istediğiniz  hükmü verebilirsiniz

Benim hakkımda.

Ben şimdi,

Hem “aşk” ını satan bir sahtekarım,

Hem de “sevda”sını acımadan öldüren bir katil...

*

Hiç kiseden davacı değilim,

Sizden af da dilemiyorum.

Belki bir kıskançlık cinayetiydi bu, göze geldi.

Belki Leyla ile Mecnun,

Belki de Şirin ile Ferhat kıskandılar onu.

*

Olan biten bu,

Neklettim ise olan hikayeyi

İşte bu:

Bir cinayetin anatomisi!

                                  İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

AMAN DİKKAT KIZIM - İbrahim Kılıç

 

                                        - gülüm’e -

hayat acı tatlı pek çok şeyle doludur

bazen gülersin, bazen ise ağlar;

ama ne olursa olsun kişiliğinden taviz verme

sen de onlar gibi olma kızım.

her hal ve şartta insanların onuruyla,

                               oynama kızım.

Üzüleceğini bilsen bile, her zaman;

                                affet kızım...

Etrafta kuzu postuna bürünmüş kurtlar gezer.

Yalan ve süslü sözlere;

                                Kanma kızım... 

Dünya hayatı boştur,

bazen gözüne hoş görünür aman dikkat et;

                              bağlanma kızım...

sen benim biricik goncamsın,

hoyrat ellerin seni düşüncesizce kopartmasına,

                              izin verme kızım...

annen benim sana emanetimdir

söyleyeceği her şey senin iyiliğin içindir

ne olur dikkat et ona;

                               üzme kızım...

ben bu dünyayı terketsem bile,

sana ettiğim bu nasihatları

her hal ve şartta aklından;

                              çıkartma kızım...
Bu dünyada benim yüzümü güldürdün;
Rabbim, iki cihanda da seni güldürsün
                              Biricik kızım....

       
                              İbrahim Kılıç
                                mart – 2001

Devamını Oku...

SUÇUM NE? - İbrahim KILIÇ

 Doğmamışsam güzeller güzeli İstanbul'da

                                          suçum ne?

  Dağlarıyla meşhur Erzurum'da;

  Harranıyla ünlü Urfa'da,

  Velisi ve delisiyle ünlü Malatya'da

  Bağlarıyla anılan Erzincan'da

                                         suçum ne?

  Özge bir tarihe,

  Güzel bir geçmişe  sahip değilse doğduğum yerler

                                         suçum ne?

  Yoksa ilham verecek bir denizi,

  Yetişmemişse benim bulunduğum yerde,

  Adı sanı bilinen bir adam

                                        suçum ne?

  Hasreti ile yanacağım,

  Üzerine mersiyeler düzeceğim,

  Güzellikleri ile övünebileceğim,

  Göğsümü kabarta kabarta:

  Anlatamıyorsam bazı şeyleri ; yoksa,

                                      suçum ne?

  Rengarenk kır çiçekleri açmıyorsa

  benim doğduğum topraklarda,

  Şeftalisi, kayısısı, fındığı

  üzümü ve sairesi

  yok ise

                  Suçum ne?


                           İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

DÜNYA HALA ZİNDAN - İbrahim Kılıç

     Dünya mü’min’in zindanıdır diye öğrenmiştik. Alemlerin Efendisi’nin işaret ettiği gibi görmeden inanmış ve iman etmiştik. Yeniden bir vahiy, bir peygamber gelmeyecekti. Azınlıktık; öz vatanımızda zenci muamelesine tabi tutuluyorduk. Yeniden, yine yeniden Mekke dönemini yaşıyorduk. Bir türlü Medine’ye geçemiyor, her zorbalıkta kilometre taşını sıfırlıyor Mekki ayetleri tekrar edip-duruyorduk. 

     Ahkam ayetlerini tatbik edemiyorduk; çünkü eğitimimiz, öğretimimiz Mekki’ydi. Arap alfabesi bilmeyenimiz Latince yazılışından hadisler ezberliyor, namaz-oruç, pak olan ve pak olmayan suları öğreniyorduk. Öyle her canınızın istediği ilmihalden de okuyamazdınız; hemen damgayı yerdiniz…  Ah bir Medine dönemine geçsek, ahkam ayetlerini öğrensek ve tatbik etsek diyorduk…

     Olmuyordu bir türlü. Belki büyüklerimiz kadar kallavice vatanı kurtaramıyor; pasta börek eşliğinde olmasa bile sade çaylarımızı yudumlarken Hendek Savaşı’nda iki cihan serverinin açlığını bastırmak için karnına iki taş bağladığından biz de bahsedebiliyorduk…

     Ama olsundu biz gençtik, gariptik, mustaz’aftık. Hiçbir zaman Bel’amlardan olmayacaktık. Bir gün evlensek bile ölmeyecektik (aramızda evlenenlere öldü derdik). Çok büyük ideallerimiz vardı. Yazıp-çiziyorduk… Hatta yazacak yer kalmamış gibi duvarları kağıt gibi kullanıyorduk. Bir gün gelecekti ve yaşadığımız onca zulüm bitecekti…

     Hiçbir zaman Karunlaşmayacak, peygamber metodundan ayrılmayacaktık. Mal üstüne mal yığanlardan asla olmayacak, bir gün evlenip kızımız olursa gelinlik çağına geldiğinde Rasulullah (s.a.v.) döneminde bazı güzide sahabenin yaptığı gibi damadımızı kendimiz bulacak ve makam-mevki, şan-şöhret, mal-mülk sormadan sırf Allah (c.c.) rızası için bir yuva kurmalarına vesile olacaktık.

     O dönemde şimdiki gibi teknoloji de gelişmiş değildi. Fazla masraf olmasın diye o hafta işleyeceğimiz konuyu daktilo ile bir kağıda özetler, ucuza gelsin diye Ankara’da fotokopi ile çoğaltırdık. O günlerde saftık; enaniyetimiz, egolarımız ön planda değildi: dava arkadaşlarımızı asla satmazdık. Allah için severdik birbirimizi. Aradan 20-30 yıl geçtikten sonra en samimi, muttaki dava arkadaşını görmezden geleceği, yok sayacapını aklımızın ucundan bile geçirmezdik. Aramıza “menfaat” putu aramıza girmeye daha yeltenememişti.

     İdealisttik; ama asli anlamıyla: Hiç bir şey bizi yıldıramazdı. Yağmur-çamur, kar-dolu-tipi vız gelirdi. Yıllardır yapılamayanları yapmaya taliptik. Daha çıkmayan bir gazeteye abone yapmak için 1985 yılının karlı ve çamurlu bir aralık gününde; delik ayakkabılarla elimizde abone makbuzu gezerken can dostum, büyüğüm, gönüldaşım, ağabeyim, (öz cümle benim için değeri ölçülemez), bir başka büyüğüm Selami Tümtürk'ün tabiriyle bir numara büyüğüm Hasan Erbay: "İbrahim, yeteri sayıda abone yaparsak yapacağımız ilk iş delik ayakkabılarımızı değiştirmek" olsun bile demişti...

      Bir gün gelip bizim de evimiz daru’s-selam, arabamız ford granada mı olacaktı….

     Yoksa hatıralarımızı yazmak için daha çok mu erkendi? Ya da bunun ‘er veya geç’liğini kim garanti edebilirdi bize.

     Aman birileri kırılmasın, aman birileri darılmasın diye kendimizi yiyip bitirmek nereye kadardı…

Başkasının samimiyetini ve ihlasını ölçecek bir alet icad edilmemişti, hala da icad eden çıkmadı… Neyse, yaram derin, öfkem gemlenemeyecek düzeyde… Fincancı katırlarını ürkütmeden, bugünlük de gönül kırmadan nokta koyayım…Mevla’m nasib ederse hasbihalimize kaldığımız yerden devam ederiz… 
     Dostçakalın; Ve’s-selam…
                       
                                                                                       İbrahim Kılıç


    Küçük bir dipnot: "İdealist insan başkalarına para kazandıran insandır" gerçeğini de daha sonra öğrendim.
                                        

Devamını Oku...

AL GÖTÜR - İbrahim Kılıç

 Mazidan ne kalmışsa,

             Sök;Al götür..

 Hiç bir şey kalmasın...

 Beynimi de al götür

             Yüreğimi de!

 Mutluluklarımı, mutsuzluklarımı

 Sevdamı...

              Al götür...

 Yüreğimin burkuntularını,

 Gözlerimden süzülen gözyaşlarımı;

 Şarkı sözlerini...

 Dünyanın en güzel mısralarını bile

             Al götür...

 Hele hafızamı hiç bırakma:

 Çünkü her şeye rağmen

 bir şeyler hatırlıyor hâlâ...

   

               İbrahim  Kılıç

                      Haziran 2000

Devamını Oku...

İNHİSAR’DAYIM - İbrahim Kılıç

Yağmur yağıyor İnhisar’da,

Ve ben kendimi aralayarak bakıyorum.

Bedenim İnhisar’da ,

Ben ise hala Cemre’deyim.

Gök gürlemiyor İnhisar’da,

Burada olmak istemeğim her ‘şey’im.

Nar ağaçları, nar çiçekleri var İnhisar’da,

Sanki alevler içindeyim.

Sessizlik çöküyor bir anda,

Bir sigara daha yakıyorum,

Üflüyorum dumanını defalarca boşluğa;

                                         Umarsızca,

Kahrettiğini bile bile beni.

Sarı yaldızlı bardaklar yok burada,

Çay mı içiyorum, yoksa o mu beni.

Düşlüyorum o anı,

Dudağıma değmeyi bekleyen,

Ayrı fincanların kaderini.

Yıllarca anlamsızlıkları adımlamış,

Mutsuzlukları yudumlamışım…

‘Camelot’u arıyor da değildim,

Kral Arthur’a hiç özenmedim.

Karanlık çöküyor İnhisar’a,

Bana bir şey olmuyor,

Nasıl olsa zaten ben hep karanlıktayım!

Güvenmek istiyorum herkese;

Kendime bile güvenemiyorum…

Acı veren mesafeler ,

Zaman ve mekan bir anda yok oluveriyor;

Haziran’da İnhisar’dayım,

Ağlamak zor gelse de adama,

Yıllar sonra ağlıyorum; İnhisar’dayım!

Yeni, özgürce yaşayabileceğimiz bir ülke bulamadım,

Hep şehir ve ayak sesleri arkamdan geldi.

Ama zaman beni bana  iki kere borçluydu;

Ben hangi yitik şehrin insanıydım,

Hatırlayamıyorum bir türlü.

Hatırlamak da istemiyorum.

Sonuçta yatağına akan ırmaklar gibi,

Dönüp dolaşıp gideceğim yer belli!

Ama ben şu an ‘İnhisar’dayım!...

               İbrahim KILIÇ

        1 haziran 2004 - İnhisar

* İnhisar: Bilecik'te şirin bir ilçe

Devamını Oku...

YARİME MEKTUP - İbrahim KILIÇ

  Şu an neredesin?

                  Ne haldesin?

  Issız odanda bekliyor  musun?

                 Hapsolunduğun kulenin

  Camından bakıyor musun

  Uzaklara hala.

  Hala boş mu duruyor kucağın;

 Yalnız mı geziyorsun sokaklarda;

  Islanabiliyor musun yağan yağmurda,

 Alnın üşüyor mu lapa lapa yağan karda..

                Kartopu oynuyor musun?

                Parklarda...

  Sana verdiğim resim

                Duruyor mu  hala...

                Soluk-cansız-ümitsiz...

  Gündüz ayrılıp gece birleşen kol düğmeleri gibi

                Duruyormu çay fincanların:

   Hala mahsun mahsun bekliyorlar mı

                Buluşacakları zamanı...

     

 Sahi yârim!

 Bakıp bakıp o resmime ağlıyor musun?

 İç geçirdiğin oluyor mu

             Yaşadığımız anıları düşünerek...

  Döküyor musun günlüğüne;

             satır satır

             yaşadıklarımızı....

  Evet yarim!

  Asansörle inip çıkarken

             aynaya bakıp bakıp

             tebessüm ediyor musun

             kendi kendine....

           

  Sanki yıllar geçti be yârim!

  Kar yağdığında kartopu oynayacak

           Bir yâr buldun mu kendine?

 Yağmur yağdığında

           Sıkı sıkı sokulacak yanına

           Sımsıcak yürüyecek bir yarin

          Oldu mu?

 Yârim!

  Az daha unutuyordum:

 O narin parmağın iyileşti mi?

             Ya incinen bileğin?

 Yine çok sinirli misin?

            Sağnak yağmurlarda!

 Gözlerin sık sık dalıp gidiyor mu?

            Arıyor musun

           O ülkeyi!

           Yaşayabileceğin,

           Yaşayabileceğimiz ülkeyi!

 Arzu ettiğin  şekilde,hür ve özgürce!....

     

     

Nazlı Yârim!

     Öğrendin mi o bilmediğin cadde ve sokakları...

     Okudun mu sana bıraktığım o mektupları....

     Hepsinde benden birer parça bulabildin mi?

 Lime lime olmuş; kalbimini parçalarını....

 Aklından çıkıyor mu, üzülüyor musun hala;

        Dağda kaybettiğin o anahtarlığa?...

        

 Yârim!

         Hala atmosferinde misin o büyülü yolculuğun...

         Zaman çok mu çabuk geçiyor?

        düşlerinde bile

        düşünürken o anı!...

  Ah Yârim!

       Hala sigara içiyor musun?

       Üflüyor musun boşluğa, dumanını sigarının, umarsızca....

       Kahrettiğini bile bile beni!

  Peki!

       Bilinmeyeni bilmeye çalışıyor musun hala...

       Bekleneni bekliyor musun;

       Zamanın tüm kahrediciliğine rağmen?...        

 Yârim!

  Bu mektup bitecek gibi değil:

  Ama aklıma takılan o  kadar çok şey varki!

  Hani ilk tutmuştum ellerini...

        O an gibi  titriyor musun hala;

         Ürkek bir güvercin gibi...

  Ben hep titredim;

        Bir an olsun  bile sakinleşemedim ki!

 ve son söz senin sözlerin olsun:

             Yaşayamadıklarımız

             Yaşayabildiklerimizden

             Daha çok ve daha layıksa

             özlemeye,

             Sesim seninle daha gür ve

             daha özgürse

             Bil ki

            Yaşayamadıklarımızı

            Yaşanabilir kılmak için savaşmak

            Seninle bir menekşeyi koklayıp

            Soldurmaktan daha güzeldir

  

                                                  Şubat 2000 - İbrahim KILIÇ

Devamını Oku...

"SENİ SEVİYORUM" DİYEBİLMEK 2 - İbrahim KILIÇ

  

  2 Ağustos 1987 Evlilik yıl dönümümüz...  

   Yani Bundan 24 sene önce üniversitede okurken bir kurban bayramı arefesinde eşimle evlenmiştim..

Zaman çok çabuk akıp gidiyor.. O zaman cevval gibi delikanlılardık.. Biz de galiba hemen herkesin zannettiği gibi hep öyle kalacağız sandık... Saçlarımız dökülmeyecek, sakallarımız ağarmayacaktı.. Heyhat, zaman gerçekliğini her fırsatta yüzümüze vurdu. 

   Daha önce de yazmıştım; erkek milletiyiz: Eşimize her gün "Seni Seviyorum!" diyemiyoruz. Ama ima ediyoruz... Bu sözler sadece evlilik yıldönümü gibi özel günlerde ön plana çıkıyor...

   Üzüntüler paylaşıldıkça azalır, mutluluklar paylaşıldıkça artar felsefesine inananlardanım...Neyse lafı fazla uzatmayayım. Bana çok kıymetli bir eş ve biri kız üç pırlanta evlat nasib ettiği için. Mevla'ya ham ediyorum...

    Tüm evli arkadaşlarımın da evlilik  yıldönümlerini kutluyor; iki cihanda da Rabbim'den saadetler niyaz ediyorum...

                                 02 Ağustos 2011  -   İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

"SENİ SEVİYORUM" DİYEBİLMEK - İbrahim KILIÇ

   "Karşılıksız sevmek" diye bir tabir vardı bir zamanlar. Küreselleşen dünyamızda, bilişim teknolojisi ve materyalizmin zirve yaptığı günümüzde hala "numune" sayılabilecek; maddi ve manevi karşılık beklemeden kendisi için istemeden önce "kardeşi" için isteyebilecek kaç insan vardır acaba?

   Eşine "seni seviyorum" demek taşfırın erkeğini bozar: Zevce ise "acaba hayatta iken kocamdan 'seni seviyorum' cümlesini işitebilecek miyim" diye tüketir ömrünü...Kazara ağzımızdan çıkmışsa o sihirli sözcük, eşimizin kelamı hemen gelir ardından :" Az önce ne dedin tekrar söyler misin;  tam duyamadım da!"....

   Benim gibi sınıflandırmaya tabi tutulamayacak;  Zübeyir Bulut kardeşimin de dediği gibi, gün ışığını pek haz etmeyen; bu alışkanlığını bozduğunda dostlarını sevindiren numune tipler de yaşıyor bu hayatta....

Bizim gibi tipler pek ıslah edilemez.. Hem doktorlar bile demiyorlar mı "Onları kendi hallerine bırakın!" diye :)

   Aslında klavyenin başına oturduğumda yazacak o kadar çok şeyim vardı ki anlatamam... Bu yazımı kısa keseyim, bir sonrakinde meramımı tam anlatabilirim inşallah...

   Şimdilik selam ve dua ile...

Devamını Oku...

KAYIP ZAMANLAR - İbrahim Kılıç

Kaybettiğim günler!

   Nerelerdesiniz?

Hangi ağacın kovuğuna gizlendiniz?

Arasam bulabilir miyim

                              Sizleri

İstesem,

   döner misiniz geri...

Yok, yok!

ne kadar istesem de

    dönmezsiniz...

biliyorum bunu..

Fakat,

bir umut işte:

   İstiyorum dönmenizi...

           İbrahim KILIÇ

Devamını Oku...

AVANTÜR AŞK - İbrahim Kılıç

Ben aşkı bir üveyikten satın almadım...

  alamadım

Beş parasız ve

meteliksizdim çünkü

Zümrüdü anka bizim çil horozun

    nesi olur?

Kaf dağı hayallerimde bile çok uzak bana!

Ben işportacı rızanın

avantür tezgahından aldığım

aşkla idare ettim..

Devamını Oku...

HAYAT BU DEĞİL - İbrahim Kılıç

“Bizim de yaşadığımız hayattır kardeşim”

   diyordu bir şair

Ama ben onun gibi söyleyemeyeceğim:

  "Benim de yaşadığım hayat mı kardeşim?”

...

Neden biz de diğerleri gibi soluk alıp veremiyoruz?

Neden herkesin hoşlandığı şeylerden

   artık hoşlanamıyoruz?

Bizim de al yazmalı, oya işlemeli analarımız var;

Ama dedim ya  , neden herkes gibi

  "Aman sen de" deyip geçemiyoruz bazı şeylere.

...

Neden hep yüreğimiz yanıyor,

Neden hep içimiz kan ağlıyor.

Öyleyse bizim yaşadığımız;

Hayat değil be kardeşim!

...

Kalbim ağrıyorsa,

gönlüm bulanıyorsa;

Öfkem diz boyu olmuşsa;

Tüm kutsal ve kutsal olmayan

kitapların yazdığına göre;

"Kesinlikle, SUÇLUYSAM!

İşte hayat, bu değil kardeşim...

....

Artık annemin sinesine

sığmayacak kadar büyümüşsem...

Onun bağrında hıçkıra hıçkıra

Ağlayamayacak kadar gururluysam

Bu da hayat değil be kardeşim!

...

Hiç sebep yokken,

Gözlerim dolup dolup taşıyorsa,

Her zaman dostların ihanet okları

Bana isabet ediyorsa;

Yutkunmak istediğimde,

Boğazımda everestler taht kuruyorsa;

Hayat bu da değil kardeşim!

....

İnsanlar normal olmayan şeyleri,

Normalmiş gibi yaşamaya başlamışsa..

Ve en kötüsü de,

Bundan zevk bile alıyorlarsa;

Dışarıda kan, içeride ihanet varsa

Hayat , bu  hiç değil kardeşim !


                İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

BAZILARI HEP OLACAK - İbrahim Kılıç

İnsanların yaşı ne olursa olsun

Hep çocukturlar aslında.

Yaşları kaç olursa olsun: çocuk!...

Bayılırlar, akıllarınca masum oyunlar oynamaya

Düşünmezler hiç karşısındakileri

Oynarlarlar.. Yalnızca oynarlar, hep oynarlar...

Gerçek hayatta yaparlar üstelik bunu.

Bir gün geriye dönüp baktıklarında,

Mezar taşlarının ön yüzünde,

Ne yazacağını hiç bilmeden oynarlar...

Bütün bu amatör oyuncuların içinde

Her zaman birileri iyi olacak..

                          Bazıları hep olacak!

       
                                    İbrahim KILIÇ

Devamını Oku...

İSTİFHAMLAR - İbrahim Kılıç

neden?

niçin?

ve...

nasıl?

sorular peşpeşe

kurcalıyor zihnimi..

çıkamıyorum içinden.

bir kenara atıyorum bazen...

fakat 'neden?' geliyor

yapışıyor yakama.

   daha sonra

   'niçin' ve 'nasıl...

kurtulamıyorum bir türlü:

                       "neden"?...

   
          İbrahim Kılıç

Devamını Oku...

BİRİ BERİ GELSİN - İbrahim Kılıç

Anlayacak olan var mı beni;
                        beri gelsin...
Anlamayı bilemiyorsan;
                        yüreği olan gelsin!
.....

Acaba yanlış mı anlaşılırım, diye düşünmektense
                        yazmaktan korkmayan gelsin!


                      İbrahim KILIÇ
                        23.07.2011

Devamını Oku...

NEREDE GÜLŞAH ? - İbrahim Kılıç

Kaf dağının ardında olmak değildir marifet

Kim seraptı, kim Leyla?

Züleyhalar lal olmuşsa,

Nasıl konuşur Yusuf?

Ferhat’ın yerine dağları deldirmişlerse Mecnun’a,

Leyla’nın gözleri kör olmuşsa neylesin Ferhat?

Bir kelebeğin kanadına konması gereken aşk,

Konmuşsa Zümrüdü Anka’nın kanatlarına

Bahçevanın suçu ne?

   
                     İbrahim KILIÇ

Devamını Oku...

İLLA Kİ SEN! - İbrahim Kılıç

           

           İbrahim!

          Önce içindeki putları devir,

           Sonra kalk kıyama!

Boğazdayım...

Ve
geçiyorum karşıdan karşıya...

Söz verdiğim gibi;

Yırttığım notları,

        Savurdum havaya!

Hepsi benden birer parçaydı...

Yayıldılar denizin yüzeyine,

ve kucaklaştılar köpükleri ile denizin.

Bir başkaydı bugün boğazın suları,

     Zevkten çıldıran köpükler;

     Aldılar yırtık notlarımı ve beni,

     sarıldılar, yek vücut oldular....

          ...

Deniz mi yeşil, yoksa gözlerin mi?

     İlla ki gözlerin....

          ...

Ve hırçın dalgalar,

Vapurun gövdesi yerine,

Sanki beni kamçılıyordu.

Bir ürperti, bir sızı hissetim:

   - Her dalgada..

          ...

Bedenim mi sızlayan. yoksa kalbim mi?

   İlla ki kalbim...

         ...

Dev bir tanker belirdi Kızkulesi'nin

    Hemen yanında.

Kızkulesi mi güzel, kızlar mı?

  Yoksa Boğaz mı?

       İlla ki sen! İlla ki SEN!

                     İbrahim KILIÇ

                    Üsküdar - 2000

Devamını Oku...

ZAMANE ÇOCUKLARI NE OYNAR? - İbrahim Kılıç

Güzel insan Cahit  Zarifoğlu, “Bir değirmendir bu dünya” diyordu; haklıymış...

Zaman kimine göre o kadar acımasız öğütüyorki her şeyi; öğütülen bunun farkında bile olamıyor.. Aslında her şeyi öğütüp un ufak eden şey “zaman” değil belki de.. Belki de bu işin baş mimarı “insanoğlu”nun kandisi..

Her zaman yaptığı gibi kendi suçunu başkalarının üzerine, başka şeylere yıkıveriyor..

İnsan kadar anlaşılmaz bir varlık var mı şu evrende?. Maalesef yok.. Zaman zaman dengesiz, zaman zaman çok tatlı, zaman zaman ise çok çekilmez.. Gelin anlayın bakalım “o”nu nasıl anlayacaksanız..  Bir tilki kadar kurnaz, bir kedi kadar munis, bir panter kadar çevik, bir  sırtlan kadar vahşidir yeri geldi mi.. Bu kadar çok özelliği aynı bünyede nasıl taşıyor olabilir? Ben analamakta güçlük çekiyorum..

Ben de çelik-çomak oynadım.. Uzun eşek-güvercin taklalarla geçti çocukluğum.. en çok da çete oyunu oynarken aşağı mahallenin çocukları ile savaşmayı severdim.. Zaman zaman mahallemizin büyük abileri beni de aldıklarında oynadıkları maçlara benden bahtiyarı olmazdı..

Ve benim kadar kimse mutlu olamazdı babanannemin yaptığı gözlemeleri yerken; ellerimdeki çamurları gizleyerek.. Ve ben çocukluğumdaanne-babadan ayrı büyüdüm.. Tatmadım, tadamadım o sıcak , neşeli ortamı.. Bana hep yabancı kaldı bu ortamlar.. Ben hep ileride olmayıyı tasarladığım savaş uçağı pilotu hiç olamayacağımdan habersiz çalıştım, çabaladım, didindim durdum.. Bilseydim böylei olacağını hiç çabalar mıydım.. Hiç mücadele eder miydim hayatın onca zorluğuyla.. Ben de kendimi bırakırdım zamanın tüm kahediciliğine rağmen esen rüzgara; savrulurdum: bir o yana , bir bu yana...

Dedim ya: çelik çomak oynadım; uzun eşşek,  güvercin takla, saklambaç... Sahi zamane çocukları ne oynar?

                                                                         İbrahim  KILIÇ

Devamını Oku...

KIZIL KARLAR - İbrahim Kılıç

  Soğudu her yer
  Ruhum bile üşüdü
        Üşüdü Anne!

  Başım dizlerimin arasında
  Gözyaşlarım, akan kanımla
  Sarmaş dolaş oldu yine,
        Dondu kaldı anne!

  Can kuşum uçmak ister
  Ebediyete, sonsuzluğa;
        Sonsuzluğa Anne!

  Gözlerimle gördüm
  Kıpkızıldı karlar
        Kıpzıldı Anne!

  Sesler duyuyorum taa derinden
  İçimi ürperten , titreten sesler;
        Duyuyorum Anne!

  Tüm besteler, tüm şarkılar
  Beni anlatıyor sanki
      Anlatıyor Anne!

  Sevmek ne kadar da zormuş
  Severken yanıp yıkıldım
      Sevdim Anne!

  İçim yanıyor
  Tüm dünyayı bile yakacak sanki
       Yakacak anne!

  İdeallerim öyle büyük ki,
  Altında kaldım,
       Ezildim Anne!


                 İbrahim KILIÇ

Devamını Oku...

BEN DE MUTLULUĞUN RESMİNİ ÇİZMEK İSTİYORUM - İbrahim Kılıç

   Son zamanlarda aldığım en büyük eleştiri, yazılarımın buram buram karamsarlık tütmesi...
Bunun aksini yapabilmeyi ben de çok isterdim. Fıtrat denen bir şey var. Bazı şeyleri değiştirmek elbette mümkün. Ama her şeyi değiştiremezsin...
   "Birilerinin hayatına anlam katabilir miyim?" diye zaman zaman ben de düşünmüyor değilim. Normal veya anormal seyirde giden ne gibi şeyleri değiştirebilirim sizce?
   Kırılan duyguları tamir edebilecek; yapıştırabilecek bir tutkal, bir yapıştırıcı var mıdır? İmal edilebilir mi gelecekte?...
   Çok şeyler geçmişken ben hala neyin mücadelesini vermeye çalışıyorum?
   İşte sana tokat: "işte sana hakikat, al sana rüya!"...
   Hatırlamayı yeniden hatırladım: Kahır çekmenin adını aşk koymuşlar, sevda deyivermişler...
   Sigaranın her nefesinde kendi kendimi kandırmanın kahrediciliğini çekiyorum ciğerlerime... Bedenime, nefsime zulmetmenin bedelini ödemenin elbette kolay olmadığını ben de sizin kadar biliyorum...
   Hiç kimsenin beklemediği kaçınılmaz son anbean yaklaşıyor...Bir dejavu gibi; yeniden, yine yeniden yaşamak her şeyi alt üst ediyor insanı...
   Hayatım boyunca kullandığım virgüllerden gına geldi. Belki de nokta koymanın  zamanı geldi.
   Buna ister basiretsizlik deyin, ister iradesizlik; ya da her ne demek istiyorsanız adını siz koyun: 40 yıllık kâni, olur mu yani?...
   ...
   Aklıma geldiğince her 3-5 yılda bir soruyorum kendime: "Biri bana mutluluğun resmini çizebilir mi?"
Sahtekarlığın, ihanetlerin, nasıl kazık atılacağının resmini çok güzel çizenleri gördüm. Fakat mutluluğun resmini doğru-düzgün çizebileni henüz görmedim...
   "Uyku" Allahsız'a bile sığınak olurken, "fahişe" yataklardan kaçmak kimlerin kaderi. Tam da bunları söylüyordu Üstad Kaldırımlar'da:

   Fahişe yataklardan kaçtığım günden beri,

   Erimiş ruhlarımız bir derdin potasında.

   Senin gölgeni içmiş, onun gözbebekleri;

   Onun taşı erimiş, senin kafatasına.

          İkinizin de en eş, ne arkadaşınız var;

          Sükût gibi münzevî, çığlık gibi hürsünüz.

          Dünyada taşınacak bir kuru başınız var;

          Onu da hangi diyar olsa götürürsünüz.

Yağız atlı süvari, koştur atını, koştur!

Sonunda kabre çıkar bu yolun kıvrımları.

Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur;

Ne senin anladığın kadar kaldırımları…

   Bir bilen varsa öne çıksın... Karamsar tablo çiziyorum diye kınamayın beni... Öğrenmekten utanmam: Biri öğretsin bana; Nasıl çizilir mutluluğun resmi?
   Ben de mutluluğun resmini çizmek istiyorum.....


                                                                           İbrahim KILIÇ

Devamını Oku...