İNHİSAR’DAYIM - İbrahim Kılıç

Yağmur yağıyor İnhisar’da,

Ve ben kendimi aralayarak bakıyorum.

Bedenim İnhisar’da ,

Ben ise hala Cemre’deyim.

Gök gürlemiyor İnhisar’da,

Burada olmak istemeğim her ‘şey’im.

Nar ağaçları, nar çiçekleri var İnhisar’da,

Sanki alevler içindeyim.

Sessizlik çöküyor bir anda,

Bir sigara daha yakıyorum,

Üflüyorum dumanını defalarca boşluğa;

                                         Umarsızca,

Kahrettiğini bile bile beni.

Sarı yaldızlı bardaklar yok burada,

Çay mı içiyorum, yoksa o mu beni.

Düşlüyorum o anı,

Dudağıma değmeyi bekleyen,

Ayrı fincanların kaderini.

Yıllarca anlamsızlıkları adımlamış,

Mutsuzlukları yudumlamışım…

‘Camelot’u arıyor da değildim,

Kral Arthur’a hiç özenmedim.

Karanlık çöküyor İnhisar’a,

Bana bir şey olmuyor,

Nasıl olsa zaten ben hep karanlıktayım!

Güvenmek istiyorum herkese;

Kendime bile güvenemiyorum…

Acı veren mesafeler ,

Zaman ve mekan bir anda yok oluveriyor;

Haziran’da İnhisar’dayım,

Ağlamak zor gelse de adama,

Yıllar sonra ağlıyorum; İnhisar’dayım!

Yeni, özgürce yaşayabileceğimiz bir ülke bulamadım,

Hep şehir ve ayak sesleri arkamdan geldi.

Ama zaman beni bana  iki kere borçluydu;

Ben hangi yitik şehrin insanıydım,

Hatırlayamıyorum bir türlü.

Hatırlamak da istemiyorum.

Sonuçta yatağına akan ırmaklar gibi,

Dönüp dolaşıp gideceğim yer belli!

Ama ben şu an ‘İnhisar’dayım!...

               İbrahim KILIÇ

        1 haziran 2004 - İnhisar

* İnhisar: Bilecik'te şirin bir ilçe