YARİME MEKTUP - İbrahim KILIÇ

  Şu an neredesin?

                  Ne haldesin?

  Issız odanda bekliyor  musun?

                 Hapsolunduğun kulenin

  Camından bakıyor musun

  Uzaklara hala.

  Hala boş mu duruyor kucağın;

 Yalnız mı geziyorsun sokaklarda;

  Islanabiliyor musun yağan yağmurda,

 Alnın üşüyor mu lapa lapa yağan karda..

                Kartopu oynuyor musun?

                Parklarda...

  Sana verdiğim resim

                Duruyor mu  hala...

                Soluk-cansız-ümitsiz...

  Gündüz ayrılıp gece birleşen kol düğmeleri gibi

                Duruyormu çay fincanların:

   Hala mahsun mahsun bekliyorlar mı

                Buluşacakları zamanı...

     

 Sahi yârim!

 Bakıp bakıp o resmime ağlıyor musun?

 İç geçirdiğin oluyor mu

             Yaşadığımız anıları düşünerek...

  Döküyor musun günlüğüne;

             satır satır

             yaşadıklarımızı....

  Evet yarim!

  Asansörle inip çıkarken

             aynaya bakıp bakıp

             tebessüm ediyor musun

             kendi kendine....

           

  Sanki yıllar geçti be yârim!

  Kar yağdığında kartopu oynayacak

           Bir yâr buldun mu kendine?

 Yağmur yağdığında

           Sıkı sıkı sokulacak yanına

           Sımsıcak yürüyecek bir yarin

          Oldu mu?

 Yârim!

  Az daha unutuyordum:

 O narin parmağın iyileşti mi?

             Ya incinen bileğin?

 Yine çok sinirli misin?

            Sağnak yağmurlarda!

 Gözlerin sık sık dalıp gidiyor mu?

            Arıyor musun

           O ülkeyi!

           Yaşayabileceğin,

           Yaşayabileceğimiz ülkeyi!

 Arzu ettiğin  şekilde,hür ve özgürce!....

     

     

Nazlı Yârim!

     Öğrendin mi o bilmediğin cadde ve sokakları...

     Okudun mu sana bıraktığım o mektupları....

     Hepsinde benden birer parça bulabildin mi?

 Lime lime olmuş; kalbimini parçalarını....

 Aklından çıkıyor mu, üzülüyor musun hala;

        Dağda kaybettiğin o anahtarlığa?...

        

 Yârim!

         Hala atmosferinde misin o büyülü yolculuğun...

         Zaman çok mu çabuk geçiyor?

        düşlerinde bile

        düşünürken o anı!...

  Ah Yârim!

       Hala sigara içiyor musun?

       Üflüyor musun boşluğa, dumanını sigarının, umarsızca....

       Kahrettiğini bile bile beni!

  Peki!

       Bilinmeyeni bilmeye çalışıyor musun hala...

       Bekleneni bekliyor musun;

       Zamanın tüm kahrediciliğine rağmen?...        

 Yârim!

  Bu mektup bitecek gibi değil:

  Ama aklıma takılan o  kadar çok şey varki!

  Hani ilk tutmuştum ellerini...

        O an gibi  titriyor musun hala;

         Ürkek bir güvercin gibi...

  Ben hep titredim;

        Bir an olsun  bile sakinleşemedim ki!

 ve son söz senin sözlerin olsun:

             Yaşayamadıklarımız

             Yaşayabildiklerimizden

             Daha çok ve daha layıksa

             özlemeye,

             Sesim seninle daha gür ve

             daha özgürse

             Bil ki

            Yaşayamadıklarımızı

            Yaşanabilir kılmak için savaşmak

            Seninle bir menekşeyi koklayıp

            Soldurmaktan daha güzeldir

  

                                                  Şubat 2000 - İbrahim KILIÇ