BİR CİNAYETİN ANATOMİSİ - İbrahim Kılıç

Evet..

Yine ben ve yine bir itiraf!

Artık ben bir katilim;

Aynı zamanda suç ortağı...

Aşkımı sattığım gibi;

Vurdum öldürdüm sevdamı..

*

Bu beklenmedik bir son değildi,

Taammüden işledim bu cinayeti.

Zaten ben vurup öldürmeseydim,

Esaret altında yaşamak,

Yakışır mıydı “sevdam”a..

*

Hakimler karar vermeden,

Vicdanıma hiç danışmadan

Mantığımla vermiştim ben bu kararı.

İtiraf ediyorum:

Zanlı aramayın yok yere.

Ben vurdum sevdamı,

Ben öldürdüm,

Zapta geçin.

*

Eğer ben kaldırmasaydım onu ortadan

Can çekişerek ölecekti.

Zaten birileri de çoktan

Kayda geçip, mührü basmışlardı.

Nasıl yaralı atları,

Fazla acı çekmesinler diye vururlarsa;

Ben de aynen öyle yaptım.

Dayanamadım acı çekmesine.

Hiç gözümü kırpmadan

Vurdum, öldürdüm onu!
Zapta geçin, tek tek bunları.

*

Suç ortağım felan da yok,

Yok yere zahmet edip aramayın.

Tek başımayımdım, bu cinayeti işlerken.

Artık, istediğiniz  hükmü verebilirsiniz

Benim hakkımda.

Ben şimdi,

Hem “aşk” ını satan bir sahtekarım,

Hem de “sevda”sını acımadan öldüren bir katil...

*

Hiç kiseden davacı değilim,

Sizden af da dilemiyorum.

Belki bir kıskançlık cinayetiydi bu, göze geldi.

Belki Leyla ile Mecnun,

Belki de Şirin ile Ferhat kıskandılar onu.

*

Olan biten bu,

Neklettim ise olan hikayeyi

İşte bu:

Bir cinayetin anatomisi!

                                  İbrahim Kılıç