AYRILIĞA DAİR HER ŞEY - İbrahim Kılıç

Hayatımızın bir döneminde mutlaka bir şeylerden, bir yerden veya bir kimseden ayrılırız. Ömrümüz ayrılmakla ve ayrı kalmakla geçer.

Daha anamızdan doğduğumuzda bizi 9 ay her şeyden koruyan-kollayan anamızın karnından ayrılırız.

Okula başlarız evimizden ayrılırız, askere gideriz, evleniriz baba ocağından ayrılırız... Sizin anlayacağınız 'ayrılık' bir nevi mukadderattır.

Anadan, babadan, yardan, sıladan, arkadaşlarımızdan; aklınıza her ne geliyorsa habire onlardan ayrılırız.

Hemen herkesin hemfikir olduğu giden çocukluğumuzun bir daha asla geri dönmeyeceğidir. En mutlu yıllarımızdır çocukluk yılları... En değerli arkadaşlıkları çocukluğumuzda ediniriz. Çok severiz onları, hiç ayrılmayacağız sanırız onlardan. O kadar ki canımızı bile vermeye razıyızdır onlar için. 

Onlar için kavga eder, onlar için küçük yalanlarımızı söyleriz. Az önce de söylediğim gibi bu yılların hiç bitmeyeceğini, ömür boyu süreceğini sanırız.

Heyhat, bu yanılgıyı anlamamız çok sürmez. Farkında olmadan hayat gailesi bizleri apansızın ayırıverir. Geçim telaşı pek çok şeyi olduğu gibi çocukluk ve okul arkadaşlarımızı da unutturuverir. Birazcık geriye dönüp bakarsınız ki, hiç ayrılmayacağınızı sandığınız can-ciğer arkadaşlarınızla yıllardır görüşmüyorsunuzdur. Aklınızda sadece mutlu anlar kalmıştır...

Evleniriz; baba ocağından ve anamızın kucağından ayrılırız... Çoluk çocuğa karışırız, yepyeni hayat standartlarımız olur.

Hayat herkes için aynı güzelliklerle dolu değildir.Bin bir umutla aynı yastığa başkoyduğumuz hayat arkadaşımızla ortaklığımız bu dünyada kesintiye uğrar. Çekilmez bir hal alır:En nihayetinde  eşimizden ayrılırız...

Ayrılık hikayelerimiz bu şekilde sürer gider.  Ayrılıktaki son nokta bu dünyadandır: Bu dünyadan ayrıldık mı artık o bitmeyecek sandığımız hengame sona eriverir.

                                                                                                     İbrahim KILIÇ